Bir sarı yaprak düştü , düşlerle dolu bahçeme
Her gün , her gece gelmen için dualar dilimde.
Öyle bitiğim ki yokluğunla ben ;
Ip ıssız sokaklar gelip oturdu yüreğimde
Uykuuz geçen gecelerimde
Bir kabus oturuyor, sıkıyor alabildiğine boğazımı.
Senin için kalkıyor nasırlı ellerim duaya ...

Şimdi gece bilmem ki saat kaç... Kara bir zaman dilimi.
Dün sağnak sağnaktı yağmurlar penceremde
Aldırmadan gök gürlemesine, şimşeğin çakmasına
Camları açıpyağmurla yıkadım yüzümü
Göz yaşlarım birleşti yağmur damlaları ile.
Anlamı kalmadı ne yağmurun ne güz’ün
Sen yoksun ya ; yağmurun yağışı , ıslanması dalların
Karabulutların ardındaki yıldızlar her şey hüzün.
Hala rüyalarıma girer gözlerin, gözlerindeki ben
Gözlerimdeki sen ; hala rüyalarıma girer.
Bil/sen tek bitiremediğim şiirim ...
Yazılmamış romanımsın, gözlerimdeki yaşımsın
Kalbimde sakladığım tek mavi gülümsün ...

Ama sen bilemedin
Sensiz sabahlarımda doğmadı güneşim
Her günün acısını çektim hiç duymadın.
Bana renkler getiren masal dolu aşkımızdan
Ne kaldı söylermisin ? İçimdeki acılar ...
Yaşları kurudu gözlerimin ... kalbimdir ağlayan
Ben sevgi beklemiştim ; zehirler doldu tasıma...
Buz kesti umutlarım , yokluğuna yokluğuna...

Şimdi inanmıyorum gidişine
Bir şaka mı yine bana yaptığın.
Seninle sevmeyi kitaplardan okumadık
Kalbimizdeydi en güzel okunmamış aşk !
Biliyordum...biliyorduk... işte bir mucize
Kapımızı çalacağını mutluluğun
Güneşin daha başka doğacağını ...ay’ın bir başka
İşte çalıyor telefonum...sen ...
Yine dudaklarında o en güzel busen ...
*
Aygün Deniz 25.Eylül.2021