İKİ AYRI MEVSİM GİBİYDİK
İki ayrı mevsim gibiydik seninle
Sen sevdamla ilk baharda yeşeren bir çiçek Bense yapa yalnız kalmış sonbaharın Kuruyan yaprağı Bütün acıları sırtlandım tek başıma... Sırtlandımda kopamadım dalımdan Nice ayrılıklar nice kışlar gördü Körpe bedenim Yinede ben sana hasret...Sana aşık... Yıkılmadım...Hep vuslatınla yaşadım Gün olur belki sevdamız yeniden Yeşerir... Yeşerir diye... Ben seni hep uzaklarda sevdim Sana gelen bütün yolları yolum bildim Gün geldi ağladım Gün geldi kendi yaşım sildim Yinede iki ayrı mevsim gibiydik biz Ne sen beni anlayabildin... Ne de ben seni Yakınken iki diyar gibiydik Ne sen bana gelebildin Nede ben sana varabildim Sevdamız çırpındı durdu kollarımızda Sahiplenemedik... Ne Şerif’i nede gönül’ü kabullenebildin Sen arkana dönüp te gitmeyi seçtin İki ayrı mevsim gibiydik... Ne ilkbahar sonbaharı sevdi Nede yaz kışı... İlkbaharın da yaprak olup döküldü sevdam Yazında boran olup üşüdü... |