İki ayrı mevsim gibiydik seninle
Sen sevdamla ilk baharda yeşeren bir çiçek
Bense yapa yalnız kalmış sonbaharın Kuruyan yaprağı
Bütün acıları sırtlandım tek başıma...
Sırtlandımda kopamadım dalımdan
Nice ayrılıklar nice kışlar gördü Körpe bedenim
Yinede ben sana hasret...Sana aşık...
Yıkılmadım...Hep vuslatınla yaşadım
Gün olur belki sevdamız yeniden Yeşerir...
Yeşerir diye...

Ben seni hep uzaklarda sevdim
Sana gelen bütün yolları yolum bildim
Gün geldi ağladım Gün geldi kendi yaşım sildim
Yinede iki ayrı mevsim gibiydik biz
Ne sen beni anlayabildin...
Ne de ben seni
Yakınken iki diyar gibiydik
Ne sen bana gelebildin
Nede ben sana varabildim

Sevdamız çırpındı durdu kollarımızda
Sahiplenemedik...
Ne Şerif’i nede gönül’ü kabullenebildin
Sen arkana dönüp te gitmeyi seçtin
İki ayrı mevsim gibiydik...
Ne ilkbahar sonbaharı sevdi
Nede yaz kışı...
İlkbaharın da yaprak olup döküldü sevdam
Yazında boran olup üşüdü...