marjinal dağlarıma kar düştü düşecek
tükenik umudu yanımda tuttum yaranamadım
canım çıktı ölmekten

fikri hür vicdanı hür ! diyen kimdi
tanrının lütfettiği buyurganlık ülkesinde doğmuştu insani bir yanım

günübirlik b’atımlı akşamın arasında güneşin turuncu renklisini bekliyordum
16-17 eylül şafak sökmeden ve kimse gözyaşı dökmeden
rütbesi şehit yazılı üç asker idâm ediliyordu..

sorgusuz ; herkes asker doğuyordu coğrafyanın kaderiyle !
çünkü ebeydi elitist egemenler
paşa paşa demokrasi namıyla kuvözsüz bağrımın prematüreler ülkesiydi
istiklâl mahkemeleri..

hürriyet bayramını anımsadım
anaerkil değildi yasaların ihlâli
âlemde bir çoşku üzüntüme alkış ve senatolu kontenjanı
emekli askerden cumhurbaşkanı
bol falakalı sendikalı işçi hakkı !
61 di dünya’nın en mânâlı darbe anayasası
gönençliydi asker-sivil bürokratı koyarken yeni doğan kızına ihtilâl adını

demokratlarıysa alel’ecele gömdüler
ve bir daha sorgulanmadı dünler ?

siviller öldüler
öldü siviller...

..