bir avuç güzdü aşkın toplamı
ve
koşulsuz aitliğine tapıyordu ayrılık mevsiminin..

melûl bakışların sahibiydi aşk
romantik bir eflâtun
turuncu kokan resimlerde inceliğin imzası/

meczup bir ressamın gözyaşı tablosu okunurdu
aşkın önsözü niyetine..

zulüm(ü)süzdü aşk/

giz amaçlı düşsel devinimdeki
mutluluğun ;
parıldayan gün gibi başlangıçıydı/

ve sorgusuz ten sarılmaları
yar’ısı ıslak saçlarıyla
öpüşleriydi yumuşak kirpiğinde aşkın..

d’inmiş bağrına heyecan titremesi gül dalgaları boyunca/
ambere yoğrulmuş aşkın rayihası,
tutuşmaya meyleder de çakar yüreğin kıvılcımı
tırmanır zirvesine aşk yazan tapınağın..

nazar köşesine birikir (mi) incitmenin sel suyu,
şeddesi hissedilir savrulan kelimeler kesiğinde gizli acı/
efsanesi iki dize şiir olur g’özü yaşlı imkânın
ve çıkar kınından Aşk’/
düşer gözden
içsel sızısına akar toprağının da/
gurbetsi gücüyle saplar hançeresine ırağın..

işte O Aşk

heyhat ki !
yankılanır avazları
intihar
uçurumlarında...


..