9
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1686
Okunma

Ürpertinin üşüyen avuçlarında dans eden sendin
Birimiz değil
Alçaklığın cesedini sürükleyen de sendin
Korka korka o lambayı kıran
Titrek ışığı yok sayan da
Sana demiştim
Boşluk felakettir
Tek oyuncusu sen oldun şimdi
O felaketin
O boşluğun
Yaralı bir kargayı boşluğa fırlatırken
Ötekilerime sıçrayan kanı temizledim
Sen hep kirli kaldın
Bırakıp giderken sen,
Yüzümün ışığını da alıp götürdün
Hangi sonbahar için
Hangi Eylül’e biriktirdin o ölümleri
Zerdali dalları artık yaşlı
Oysa yıldırım hiç düşmedi
Evimin bahçesine
Geceyi gözlerimde erteleyen sen değil miydin?
Şimdi karanlıkta kalıyor yüzün
Yüzünden arta kalan yüzlerin
Yüzlerini aldatan senin yalnızlığındı
Beni anlatan yağmur bilgesi değildi çaresizliğin
Bensizliğin seni kıvrandırdığı gecelerdi
Ayrı yerlerdeyiz şimdi
Akışına bıraktığımız zamanın kurbanlarıyız
Teminat yoksunu sözlerimizin…
Aralık 2003
Roda Uyanık
5.0
100% (1)