''Git artık,birikme bana...
Görmüyor musun savunmasız bir çığlığım dudaklarında?
Bezeme siyahı anahtarlığıma...
Geri ver bana,çiğnenmiş cesetlerimi tavan arasında.''

Gittiğine mi üzüleceksin yoksa avucunda biriken gözyaşlarına mı...her gidiş bir kaybediştir ki giden geri gelmez satır arasında...

''Kör kaldım nefesine...o az çıkan...
Ruhumun seni tuttuğu o yer bozulmaya başladı.
Pıhtısız kaldım yüzünde.
Renklerini çektin üzerimden...simsiyahım...sıfırım...
Geçtiğim yerlerden başlamalıyım yok etmeye.''

Kendine şair dedirt ve kop bulutundan bir damla yağmur olup dökül sayfalara...Sözcüklerin renkleri yoktur orda hep siyahtır ölü zamanlar...

''Tamir edilemeyen o tahta iskeleden çakıllarını yuttuğum sahile.
Surlarından atlayamadığım bazalt taşlarından suyu kan kokan Dicle’ye...
En son kendimi...nefessiz kalacağım o an.

Sakın konmasın suratıma ellerin...
Yüzümün beyazlığını mor sahneleyecek o tahtada,rol verilmesin sana.
Köşelerde nöbet de tutma ve ağlama.
Hem de hiç.Sonra çekilince yatağına, düşünme beni.''

Bazı kentler vardır tarihin kanıyla yıkanmış suretleri işte orda sahne almaz hiçbir beyaz...sevginin ve umudun tüketildiği noktada sıfırlanır paletindeki renk...fırça düşünmez resmi vuruşlardır hüzne damlayan...

''Vahşeti boynuma nasıl astığını,nasıl boruları üstüme devirdiğini.
Gül yapraklarını bıraktığın kaseyi koyma önüne.
Sakın sulama gözlerinle,ruhumda kuruyan seni,beni,gülü... ''

Kurumaya yüz tutar geçmişin atlası ve yorgundur orda düşler yorgan altında,zira hiç kimsenin vakti yok durup da ince ayrıntıları düşünmeye...

tebrikler..yüreğinize sağlık...