merhaba öncelikle

en güzel şiirlerin en derin hislerden yola çıkarak kalemin ucuna kadar ulaştığını biliyoruz.

zira; sağlam bir şiire gidilen yolda çekilen çile de kutsaldır...


"içimde efkâr eriyor"

gibi hoş ifadeler de barındıran yerlere de rastlamak mümkün şiirin içerisinde. defterde gerek Erhan Fucucu gibi isimler olsun gerek Ferhad Gülsün gibi isimler aslında bize şiirin asıl dünyasının şiirin asil duruşunun en soyut halini gösteren siz veya sizin gibi değerleri şairlerdir.


"yusuf kokusu içimde
kaç senelik mesele
kaç evvel , kaç ahir yıl"


yusufu telmih eden bir dizeyle bizi şiirin derinliğine götüren bir zaman kavramı. aslında bu tırnakladığım pasaj şiirin en can alıcı kısmıydı diyebilirim benim için.



daha sonra
öfke ve isyanı yıllarca
kalbin ve beynin içinde yıllarca yosun tutarcasına
yer tutmuş...
soyut olan ne varsa çabuk erimiyor içimizde oysa
somut olan kafamızı dağıtmak bir yolculuk bir yere gitmek... ama yine de başarmak zordur yılların biriktirdiğini saatlere sığdırabilmek.



sonra
yepyeni taptaze bir umutla yola çıkıp
hayatın oltasına ne takılırsa şairin de nasibidir aslında düş denizinden payına düşen.



emeğe çokça saygı ile

Neden daha fazla okunup, yorumlanmıyor ki böyle güzel şiirler ...
Tüm sözcükler yerli yerinde
Ne bir eksik ne bir fazla.


Saygılar.