.

.

.

...
...

geçmişten bir esinti gözlerinde hüzün
solgun bir yaprağa meyilli kırık bir kahverengi
suskun bakışların
bitmiş bir hikayenin son sayfası
ay ışığı vurmuş saçlarında yakamozlara tutkun bir rüzgar
yüzünde eskimiş bir ayrılığın çizgileri
yalnızlığını giyinmişsin yine üzerine
birlikteyiz oysa akşamlardan sabahlara
hiç terk etmedim ki seni
yüreğini çok sevmiştim biliyorsun bir de gülümseyişlerini
usulca içeriden kilitledim tüm kapılarını üzerime
bir gardiyan gibi
yüreğindeyim ben
gönüllü bir mahkum gibi
sayamadığım nice yıllar geçti
oysa ben geçmedim senden
bir gün açacaksın kapılarını
bin yıllar geçmiş olsa da
beni göreceksin belki sen de
ve zamanla hiç eskimeyen sevgimin sıcaklığıyla
ısınacak yüreğin
ellerin de

zamanı durduran bir yer burası
yüreğin
sevip sevilmenin bitmeyen mevsimleri
solmayan çiçekler gibi
sevdanın en güzel renkleri
yüreğinin kapılarını açacaksın
bir gün

işte sevgili sevgili,
yalnızca sende olduğumu göreceksin
ve zamanın bir yerlerinde
bir bahar gününün
gecikmiş bir akşamüstünde
çiseleyen yağmurla ıslanmış bir sahil yolunda
buluşacağız
o gün
yeniden seninle …

...
...