hücreleri istila edilmiş bir geleceğin ortasında
yitik gün kokusunu tarıyor gözlerim
alazlanmış acıların içinde sessiz bir gök
ç-ağlıyor ruhumun kurak nehirleri


pimi çekilmiş yaşamın kıyısında
takatsiz hallerime b-akıp gülüyor zaman
unuttum desem de - inanma yalan yâr
ara ara gelip geçiyorsun
sessizce gönlümden

büyüyor
içimde vedası bol hıçkırık ağacı
özledikçe kemik kıran acıların senfonisi
ağlıyor tüneksiz yürek kuşu


ıssız yol boylarının şarkısı yalnızlık
dokunuyor şehrin karanlık yüzüne
uçuşuyor yarasalar can sıkıntısında
savruluyor güz rüzgâzları
dökülüyor hüzün yaprakları
sükut akşamlarında

kaç kulaç hasret
ayrılık kaç boğum bilmem
mühürlendim göz kapaklarına
encamı kopuk yıllarda
silme adımı

razıyım kalp hapsine
tak kelepçelerimi yâr

yaz gecelerinde buram buram
melisa kokusu…



ayşe uçar
16 07 2021