Beyhudelik…
Evet, “yani”lere ömür biçen beyhudelik…

Saçlarımdan dökülen kargışlara
Ve sinsi bakışlarla karanlığı oyan
aşk hırsızına
Evet, beyhudelik…

Derimden süzülen Nesimîler
İçtiğim sudaki Yunuslar
Ve Emreler
ve daha niceleri
Evet, beyhudelik…

Plotinosvari bir serzenişle
evimdeki aynalara öykünüyorum
Evimdeki aynalara sesleniyorum:
“Nerede kaldı aruz ve hece!”
Evet, beyhudelik…

Lilith ve Havva...
Hayır, Âdem…
Hırpani çığlıklara kulak kesilen,
bize bütün çıplaklığıyla görünen
kayıtsız bir evren
Evet, beyhudelik…

Elimde
artık buğdayları biçemeyecek kadar keskin
zebanilerden dahi siyah bir orak
Yüreğim Melek Ric kadar kararlı
ama ruhum
bir Kudüs kadar çıplak
Yüreğime fısıldayan şeytan değil artık,
Fobias’ın bir uşağı
Evet, beyhudelik…

Bir kırlangıcın kanat sesleri çalınınca kulağıma,
yeni bir aşka açılmıştır insanlar,
yeni bir tutarsızlığa
Evet…
Evet, beyhudelik…