Anne karnı gibi güvenli değil dünya yüzü
bir içeriyi bir dışarıyı solu çocuk
gör farkı kendince
çıkarsız ve yalansız bir tek anne yüzü
yalan gülümseyişlerdeki buğuyu
içeri ile dışarının farkında görürsün
günün sûretine / bulut ile düşen gölge gidince
çıkar ortaya güneş ile günün gerçek yüzü

hatırla, karga ile tilkinin masalını
kulağına küpe yap, bu masalın yalanını

bir gül için
kan revân kanamasın bütün güllerin
terk etme güllerini

kaptırmaya gör bir kez kendini
kendi başına buyruk, sürüklerken seni
hayat sormaz sana
upuzun kat ettiğin yolda
ne kadar az yol aldığına tanık gibi
seyrederken öyle kendini
kaçırıp bütün trenleri kalakaldığında
heyhât anlarsın hiç büyümediğini

unutma çocuk
bayır yukarı çıkarken de, hayatı nefeslen
perdeleme gözlerini / bak gör etrafını
görmeden, aşağı çarçabuk inersin zaten

verimlidir toprak , el sürüp okşamayı bilirsen
önce, kendini sev çocuk

öfken, devleşmesin hiçbir zaman içinde
yenik düşme / yeniden, yeniden can ver kendine
yıkıntıları onarmak senin elinde
sıcak bir nefes gibi, içine aksın sözlerin
zehir zemberek olmasın dilin kendine
acısı tatlısı ile yaşanılmışlarla sarmaş dolaş ol
karanlık bulutların, etrafını sarmasına izin verme
siyah beyaz dünya tuvalinde
farklı renkleri dene kendi boyalarınla

aynı yaşamak için günle
sıcak tut yıldızları /soğumasın gece

mutlu olmak istiyorsan eğer
ulaşılmaz hayâllere meyil verme
kendi yazdığın senaryoda oynayamazsın hep
karışacaktır bazen işin içine
hayatla inat etme / diklenme

paranın kirini gör
kendini böcek gibi ezdirme
her sözle düelloya girişme
kilitleyip ağzında bazen
sessizliğin, güvenli korunağına sığın
söz kadar o da anlatır seni

karanlık yüzlülere yaklaşma
gece geçilmezini savur, günün güçlü soluğuyla

durgun suda yitip giden
küçük bir taş aksi olma hiçbir zaman
dalgalar silmesin umutlardaki ayak izlerini

maviyle yeşili kucaklarsan ancak
bulursun ruhundaki menfezi unutma
ben unuttum / bari sen unutma çocuk


Hâdiye Kaptan

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.