I


lulişka buraya uzan
belki
birinci perde yanlışlıklar güldürüsüydü
taslamıyorum, öğreniyorum kendimce
bu figürler bulutlanıyor
bir ürperti
nostradamus ve yine ürperti..

II

baktım
bütün ölülerin yıldızları
bütün uyuyanlar ve frengili ay gibi
bir nefesin yüreği suya yansıdığında
lanet kurbağalar ve onu çevreleyen yarasalar arasında
o oradaydı
anlatırken fesleğenin iniltisini
ve orada mıydık, cezalanmak için,

tanrı kaç kez ruhu tutuşturuyor
tanrı kaç kez yağmuru yakar
tanrı kaç kez bahçeyi söker, alıp götürür
tanrı kaç kez
bir ürperti kubbeden aşağıya
bir ürperti
ve üç kısa oyun..


III


aniden
bir sesin kucağına düşüyorum
kirli kırmızı kabukta ezilmiş kış
ve soyunurken
ağaçlar
aryalar ve dublörler
biraz daha dalıyorum, üzgünüm çok
gözlerim soyutlanmış
yakında daha karanlık olacak
ve ıslak teraslarda daha fazla olacak
taş üzerine taş
taş da çatlamaya başlayacak
bu tuz, bu bizim yüzümüz
bu odadaki fenerler ve lambalar,

belki de tanrı’nın göremeyeceği kadar kendimden uzaktayım