I

kuklalarını uzatanların gözbebekleri açık ve karanlık oluyor ağız içleri.

şimdi aşağıya iner gibi sesleniyoruz
ipliği çeviriyor parmaklarımız
ruhun özü
kendi etrafında dönen pervaneler
ve dilsizlik..

II

tanrının lanetlediği rüzgar ve taşlar
küle meylimiz vardı
bir sigara, bir daha
çok resim
renkler ve cümbüşlerin ses derinliği
çok telli çalgılara dönüşüyoruz
abanozla cilalıyoruz ellerimizi
düzleştiriyoruz
ve deniz kabuklarına işliyoruz
illa mürekkep.

III

açlık
zamanla yağmuru bekleyenler
susamış ve ölüler kulübesi
aniden  düşüyor gözkürelerinden
zeytinler
çellolar ve akrepler
bu yüzden deliliğimiz
Bu yüzden sahnedeki kuklaların sabit duruşu
orada tek başına kostümsüz ve çırılçıplağız..

IV

şimdi uyuyalım bir bağlılık oluşuyor aramızda
sonraları sazlıkların üzerinde duran izler ve atların uçuşu..