Buyursun gelsin melekler
Alsınlar arzu ederlerse bu canı da hemen
Sakın!
Ama sakın titremesin elleri
Daha çok genç bu, biraz daha yaşamalı diye
çünkü,
hazır bu genç beden, yaşlı yürek ve bunamış aklım!
buyursun gelsin ...
ben ölmeye hazırım.
doydum artık herşeye,
vardım artık herşeyin tadına
vurdum artık ben bu dünyanın dibine
ihaneti de yaşadım,
çok da sevildim
nişanlandım, evimi kuruyorum diye hayallerdede yaşadım
o yüzüğü atarken
bir başıma
bomboş ücra sokaklarda çıldırmayı da yaşadım ...
hiç öyle garipser gibi bakmayın bana!
gerçekten hazırım
buyursun gelsin ÖLÜM
ben ölmeye hazırım diyorum
doyumsuz bıraktığım birşey yok yaşamımda
ya da yarım bıraktığım!
tavanıda buldum
duygularda,
tabanıda gördüm
acı
yaşam savaşı
ve ayrılıklarda.
sakın yaşam güzeldir demeyin bana!
elbette güzeldir
ve sonsuzdur yaşam
ve yaşanacaklar...
ben bu hayatta yaşayacağımı yaşadım
varsın gelsin melek alsın bu canımı
hani ’her son bir başlangıçmış’ ya
bence değil
enazından bu defa değil...

yaşayabileceğim
tadacağım
göreceğim
şaşırıp
kanacağım
ağlayıp
kahkahalar atacağım
daha milyonlarca duygu var biliyorum önümde
ve sırf sevdiğinle aynı elipste nefes almak bile
belki ölümden korkmak için,
daha gelmesin diye niyazlar etmeye değer bir neden.
Amma velakin,
ben buyursun gelsin diyorum
ben,
ölüme hazırım...
ben,
sana hazırım YARABBİM!!!
böyle bir dünyada
daha fazla yaşamaya can atmak
sadece sana yakın olmak için
zaman kaybı olur YARABBİM!!!

hadi gel al canımı demiyorum ASLA
onun zamanını ben bilemem
yada arzu edemem
ama
hani arada yoklar ya azrail
şöyle bir irkiliriz
belkide vazgeçer o an! bilinmez...
ama
’ben hazırım’,
’ölebilirim’ ...