dün akşam eski bir arkadaşımla
oturup konuştuk sahilde
’eski günlerden’

- merhaba nasılsın
- iyi, sen nasılsın görüşmeyeli?
değişmişsin,kilo almışsın felan derken
direkt seni sordu bana;
’ayrılmışsınız’ ya çok üzüldüm,yakışırdınız ayakları ardından ...
’yaa, evet’ oldu tek kelimem.

ben ki üstüne nasıl titrer
nasıl karartırdım gözümü seninle ilgili herşeyde
sevgi
sadakat
n bileyim , aşk
ve daha tüm saçmalıklarım sana dair beslediğim...
saçmalık diyorum
neden
böyle bir kadına fazla geldi tüm bunlar da...
oysa ne güzeldir ’aşk’
paylaşmak
beraber uzanıp
uyanırken başucunda,omuzunda okşamak o ipek saçları ...

’aslında ben o’nu hiç sevmemiştim’ diyormuş
eski dost öyle der
’biraz takıldık, alışkanlıktı bu kadar uzaması ’ diyormuş
meğer bizim eski ortak dostumuz herşeyin farkındaymış
dosta bak!
sevmedim diyormuş ha...
sevmemiş olsun varsın
ben o karakaşa kara göze sewdalı değildim zaten
benim aşık olduğum kadın
o beden değildi
o yürekti...
o da zaten komple sahteymiş
yalanmış...
varsın olsun sevmemiş olsun öyle bir yürek beni.

kaybeden ben olmayacağım ASLA.
sende
farkına varacaksın
birgün sol yanına düşüp kaldığın zaman,
kendi ellerin bile el vermediği zaman sana
sende farkına varacaksın
kimi kaybettiğini anlayacaksın o an
ama
çok geç olacak be güzelim
çoook...

’BEN YAŞADIKÇA sen ÇILDIRACAKSIN’