ikiye bölsem haziran’ı
yarısından palto yapsam kışa giydirsem
diğer yarısını yorgan yapsam
atsam üzerlerine
üşüyen kimsesiz çocukların
sesini kıssam sinsi ayazların

baharı hamur gibi yoğurup
taze çiçekli yufkalar açsam
kimsesiz aç çocuklara yedirip doyursam
içlerindeki kimsesizliği dışarı atsam
sevgi bağları örüp
gönüllerini bağlasam

yağmur damlalarına avuç açsam
nehir olup taşsa avuçlarımdan
kana kana çocuklara içirsem
birbirine kardeşlik aşılasam

mayıs çiçeklerinden kilim dokusam
kötülüklerin üstüne atsam
küflenmiş ne kadar acı varsa
toplayıp sonbaharın çorabına doldursam
gömsem toprağa
ve üzerini horasanla kaplasam

bahar dallarına salıncaklar kursam
sallasam çocukları
ninnileri söylese meltemler
gülüşlerini çocukların
dalga dalga ılık mevsimlere dağıtsam

bir köprü kursam
eylül’le nisan arasına
eylül döküldükçe toplasa bahar fütursuzca
iyilikle kötülüğü teraziye atsam
kötülük dibe inerdi
iyilik yükselince arşa

Hülya Çelik