muradımdan çıktılar
silindi istemlerim
belleğin ücrasına düşmüşüm
kayıp hafıza kaosunda benliğim
bitirdi talepkârlığımı
boş ve geniş bir zamanın iradesini terk ediyordu zihnim
meczup lehçesiyle arafnâme okuttu ecinniye örtünmüş biri
kuru karanfil kokarken duygu mahzeni
el yordamlı karanlığın seçkisi
dört duvarlı sürgün
penceresiz hücre
boynumda paslı zincir halkası
dört dönüyordu etrafımda dünya
dimağa batarken mazinin silüeti
sürgülendi gökyüzüne açılan kapılar
yüreğin çeperinde ruhu ç’alınmış bir aşk sızısı arıyordum
hissetmek varolmak demekti us’luca betimlerde
aklını saklambaç oyununda elmayla değiştiren delicesine
kaçıyordum ben’den
bulmak arayınca mı oluyordu
karıştırmak silinmiş sayfaları
keşfetmek iz’siz satır arasını
gelir miydi hafızamın yanında biricik güz yaprağı
rüzgarlı naz uçurumlarında beklerken intiharı