karanlığın ruhu ;
liderler oyuncağı sınırlara sere serpe uzu’yordu
kokusuz topraklar kan rengi gelinciklere açıyordu bağrını
dikenli telleri ve
gölgesine mayınlar ekilmiş tarlaları vardı
ve heryer insanlığa gurbetti
körcüruf şarapnelli toplama kampları
ve işkence yorgunu cesetleriyle
ve ikinci cihan harbine ithaf ile
zirvede acının resmini çiziyordu

sabah olmuyordu ve üşüyordum demir perde’yi açarken
kaçmak istedim berlin duvarı üzerinden
karga sekmez yokuşuydu kâlbim atışları
kurşun vızıltısında rüzgara kapıldım
içimden geçti ;
karabulut’tan almış kasvetiyle barutların dumanı

işgal korosu lili marlen çalıyordu belgrat radyosunda
varşova paktı’nın henüz kesilmemişti kurdelası
ve en çok tank paleti seviyordu yıkılı asfaltları
ve sepya fotoğraf almadı kadrajına 20.yüzyıl hatırasını
ve beş’in tutsaklığında cemiyet-i akvamı
dışladı çehresinden bitimsiz soğuk savaşı
çünkü
cennetten izliyordu dünya’yı
hiroşima’nın çocukları !!