ay alnında susarken herşey
aydınlığı vuruyor buğulu şafağın
tuza ve toza ipekten gamze serilirken
çöl mızrağı şiirin şehrinden geçiyorum
dudaklarıma atlanan göç mısraları...

Nereden başlanır ki yorum yapmaya (bilemedim) yorum yapmadan geçmek sanırım haksızlık olurdu bu güzel şiire ..

her mısrası ayrı bir mevsimin güzelliği gibi
çok hoş bir şiirdi ve günümün şiiridiydi..
yürek sesiniz daim olsun Şairem
daim saygım ve tebessümümle ...

Pencerelerde ışıyacak gonca günler niyetine,
Şiir için, sevgiyle bağla ellerini,
Haydi ya Allah
Bismillah
...............

Şairin şiirindeki ağır ağdalıymış gibi gözüken imgelem ve tasvirler
aslında onun düşünsel ikliminin ne kadar basit ve iptidai oluşunun sanata bahşettiği güzelliklerdi.

Secdeye kapanan sarmaşık güller şiirin tamamını ıtır kokusuyla donatıyor.

Özsözlülük kalemin kendi ustalığıyla buluşunca, kelimeler bir mum alevinin etrafında semaha yeltenen pervaneler gibi yalnızca onu için tavaf ediyorlar..

Şairin gizliği sözcük içine sıçrayan anlamlara da ayrı bir giz katarak ruhu dinginlikle selamlıyor.

Şairin neden Tesbih rumuzunda karar kıldığı şiirlerini okuyunca daha iyi anlaşılıyor olsa gerek.

Çünkü Tesbih, kişinin Rabbiyle olan gizli bir konuşma aracıdır.Taneler adedince onu tesbih eder, ona bağlılığını, ona teslimiyetini gösterir.

Çünkü Tesbih şiirde, 

Şairin hayâl dünyasına kelimeler adedince, hesaplı bir örgüyle şekiller çekiyor.Şekiller ki duyguya biçim veriyor onu nefes alan bir yapıya dönüştürüyor..( Zikir seromonisi)

Boşluklar düşler vadisine dönüşüyor, sesler raks ediyor, kulaklarda hoş bir melodiye ev sahipliği yaparak dinlendiriyor.

Eee büyüklük ve ustalık böyle birşey herhalde.

Şiir yazmak için şair mi olmak gerekiyor yoksa onun sırrına vakıf mı olmak gerekiyor, düşünmek gerekiyor.

Demek ki hayatı iyi kavramak, demek ki yaşam modulünü onun tılsımlı dünyasıyla tanıştırmak gerekiyor.

Ne kadar yanarsan o kadar külsündür aslında.Adın kadar yak, adın kadar savur küllerini.

Şiir, insanın görünmez yüzünü sözcük perdesinden aralayarak, ay ve rüzgâr dokusunda sahneye davet edilen duygu ateşi gösterisi.


Eyvallah o hâlde
Tebessüm ve alkışla.