ben aşkının kucağına düştüm
tıpkı senin yüreğime düştüğün gibi
sen bir deniz’sin
ben içinde gezinen bir yelkenli
savrulurum kıyılarına
mavi kelebekler gibi

bir gül düşürürsün avuçlarından
tuzlu serin sularına
ölürüm ellerinde
kıyılarına ekersin beni
yeşeririm senin için
tuzlu sular yaksada beni

her güneşin doğuşunda
yokluğunla tuzlu sular serpilir
yıkar yakar tenimi
bükmem boynumu direnirim
yine beklerim seni
ki biliyorum geleceksin
her zamanki gibi

sana sevincimden
zil çalacak imgelerimin etekleri
kemanım hüzzamdan çıkıp
tatlı bir telaş içinde
bir nihavend dinletecek kendini

bir kargaşaya düşüp
terk edecek hicranlar
açacak gönlümün bahçesinde
nisan gülleri

ah sevgili görme istemem
sensizlik içindeki hallerimi


gel dön ey sevgili
göster artık yeter
hasretini çektiğim
derinliğine susadığım
o deniz gözlerini

Hülya Çelik