Hani yâd edilesi mazinin küfünde
Ölü şairin kabrinde
Ah, yazılası mezar taşım:
Kimse anlamadı beni senden başka.

Kifayetsizim yedi düvel
Aşkın asma katında saklı yüreğim
Yüreğimin solunda kanamalı sözcüklerim
Sükûnet diledim evrenden
Acıydı bahtıma düşen
Sehven ölü ama mutluyum ben
Belli değil mi yazmaya durduğum her şiirden?

Küfem dolu, sevgili.
Küstüğümse zaman ve yalan
Yalandan sevmediğim kadar
Kabrim ki yolunu gözler
Sezilerimde rehavet
Açılmamış gözlerim
Aksayan sözcüklerim
Adağımdır aşk ve şiir
Gözlerinde yerleşik bir hüzünden çaldım ben
Bu şiiri
Belki de eflatunuyum renklerin
Tünediğim göğün de meftunu.

Yerle yeksan edilmiş yeryüzü
Bu yüzden uçtuğum göğün müdavimi
Olmanın güzelliği
Her sevdiğimde ayaklarımı yerden kesen
Bazense susuzluk hissettiğimde içtiğim
Şiir ve içimde saklı gizem.

Ne huzurum baki ne mutum
Sözlendiğim kalemden kesmem mümkün mü umudu?
Bir mevsimden diğerine sektiğim
Her şiiri aşk
Aşkı sen
Seni bana sunan Rabbimi anmadan
Geçmez de zaman.
Zamanlardan şiir
Şehirse limanım
İmlecin tekerinde saklı yazmadığım romanım
Göğün perçemi nasıl da gizler beni.

Bense sindirdiğim bunca acıyı ve yorgunluğu
Sinemde saklıdır aşk ve iman
Varacağım durak belli en baştan
Daha ne isterim Allah’tan?



Sevgili Hocama çok teşekkür ederim.


İyilik güzellik olsun niyette
İnsanı anlatsın kemikte ette
Yiğidin hakkını versin elbette
Vatan borcu ödeyeni anlatsın...Ülkü Ahıska Hocam