Bir anafor çarpışmasında
vuruldu yürek
düştü kanayan avuçlarıma
ayak izleri silinmiş
hüznün kurak yollarında
bir ben kalmışım yolun başında
bir de hayalin

ıslak şiirler birikiyordu
gecenin ıssız kuytusunda
kalbimin çatlayan yerlerinden
düşüyordu ismin damla damla

irkildi sessizlik
bir baykuşun kanat çırpmasından
yağar çığlıklar sessizce
bakir bir gecenin kıyısından
bir gezegen olur gözlerin
sıyrılır anlamsız bakışlardan

hüznümün gözlerinden
avuçlarıma düşer gecenin çiğ tanesi
geceye çalıyor özlemim
dilime yazılı sayfalardan bilirim seni
hep sen tutardın gecenin dümenini
hep sen taşırırdın yüreğimden şiirlerimi

kalbimin gökyüzünde seyirir
çatal olur sensizliklerim
keder üretiyor dünya
salıyor etrafına
çalıyor bahar’ın rengini

ay boyuyor geceyi
bir ressamın fırçasıyla
düşüyor tuvale gizemin resmi

yıldızlar umut döküyor parmaklarından
güncelliyor küçük küçük adamlar
ha bire baştan sayıp
her parmak iki buçuk kere iki = beş eder ki
sarıyor dünyayı umut
beş yerinden
Hülya Çelik