Ve
yeni bir rüya görmek için uyanırsın güne
değiştirmek için ezberlerini
artıklarından silkeler yaşam bezini, geçersin eski gölgeleri
bir umutla başlar çizimler, yeni eskizlere

umarsız, başıboş düşünceler orda burda
amaçsız gezdirilirken akıl
sevgiler üveyken / sevgiler yoksul
bir ney, nasıl üflenir yaşamın soluğuna

ne havadaki bahar kokusu
ne mavi gökyüzü...

hangi çeşmeye değerse değsin ağzın
kanmaz için; nabzı vurmaz güzelliğin
zaman aynasında değişmeyen yüzü
hep aynı / kederli sarı eylül hüznü

hangi güzelliğin iksirini içerse içsin gözü
darağacına giden kişi
ölüm aryasını söyleyen cellâdına gülümseyebilir mi

nasıl büyütülür ışık
hayat kundaklamışken renkleri
körüklenemeyen yaşamın ateşi
sözsüzlüğe müptelâlığı sürdürür, paslanmış dilini
düşer/sin ertelenmiş zaman/dan

yakınınken evvel, ilkbaharın gözleri, gurbettir şimdi
her mevsimden bin bir türlü artık
dağınık / toplanmayan bir hurdalıktır elindeki


içinin çölünde tüner çığırtkan akbabalar
kıvrandırıp usandırır
bitirmeden gitmelerin sancısı

her günün ayrı kan kaybederken
kendi hayat suyuyla tazelenen acılar
kocayamaz bir türlü

gözlerini bağlayamazsın
hükmedemezsin bakışlarına
küstürüp yaşam çiçeğini
derinden çizer yüzünü
eylül bu
“dönülmez akşamın ufku”
yeşile döndürmek mümkün mü
safran sarı yapraklarını
ve
gölgendir gezen, hayâl yeşilin içinde...


Hâdiye Kaptan

Yahya Kemal Beyatlı


Türk-ispanyol ortak dilde yayınlanan
Puente-(Köprü) adlı dergide İspanyol’caya çevrilerek yayımlanmıştır.