Korkma! Canımız çıkmadı çıkmayacak
Göklerde durmaz dalgalanır al sancak
Kimi beşik kurar kimi sallar sal’ncak
Kimse kimseden tek hesap sormayacak

Aldırma kırağıdan korkmaz patlıcan
Can bedende bedende nacizane can
Durmaz naz eder Azim’e bizim Nurcan
Gece gün zil takar oynar zalim Gülcan

Biz ezelden beridir soy soy soyulduk
Dokuz köyden onuncu köye kovulduk
Mutluluğu kim yitirmiş ki biz bulduk
Her dem ağlanacak halimize güldük

Şehrin AVM’lerinini sarmışsa duvar
Bizi bekler bir avuç toprağımız var
İpoteklesin korkma bozukluğun var
Onun elinde sadece silahı var

Arkadaş! Bedenden umut kesme sakın
Damarında akıyor kan akın akın
Nefes alacağın gün inan çok yakın
Kim bilir belki bir günden bile yakın

Sakın aldığın havayı beleş sanma
Her vaade sakın ola ki aldanma
Giyen giysin kısa kol gömlek özenme
Üşütürsün güzel havaya aldanma

Kim bu güzel havaya olmaz ki hasta
İçecek ayran, hoşafın varsa tasta
Gama kedere ne gerek dertsiz başta
Olmayı versin yak’cak odun bu kışta

Halay çeker varsa elim, bir ayağım
Ne üç köye beş köyeyse ağayım
Bir garip eşeğine yandan dayağım
Bir ileri, iki geri gider ayağım

Dallar gibi savrulur iki kel saçım
Her üç beş senede görürüm bir seçim
Kime ne ben ister tokum, ister acım
Benim yoktur ne beddua ne duacım

İbrahim ŞAHİN