Hep imkânsızı sevdim, biliyorum en büyük hatam bu
Kolayın baştan çıkarıcılığı bana vız geldi
Kendini fütursuzca bana sunanlar asla bilemedi
Neden olanca şiddetiyle reddettiğimi
Ayaklarıma serdikleri sonsuz sevgilerini

Ben hep imkânsızı sevdim, biliyorum benim kusurum bu
Elimi uzattığımda dokunamamanın acısını,
Yalnız gecelerde kendime sarılmanın soğukluğunda
Sabahlara uykusuz uyanmayı sevdim
Kapalı gözlerimde hayal içinde saklı sevgiliyi bir de

Ben hep imkânsızı sevdim, biliyorum büyüklüğümün sebebi bu
Tenimde dans etti her gece hasret perileri kan-ter içinde
Kalbimi emanet ettiğim adamların kendi gerçekliklerini
Yaşamasına izin verdim, başka tenlerin terlerinde
Perileri gözyaşlarımla susturdum, asıl cesaret buydu işte

Ben hep imkânsızı sevdim, biliyorum benim aczim bu
Gerçekte hiç benim olamayacaklarını bildim,
Hayatlarından kısacık bir an ödünç aldım aşklarımı
Gideceklerine adım gibi emindim, hiçbirine kal demedim
Vakti geldiğinde hepsini usulca hayatlarına salıverdim

Ben hep imkânsızı sevdim, biliyorum benim korkaklığım bu
Korktum aşkımı kaybetmekten, onlara sahip olmaktan
Acı çekmekten, kadehte zehir içmekten ve teslimiyetten
Hala delice severken terk edilmekten de
Avuçlarımda bir kelebeği incitmekten korkar gibi korktum

24.10.2007/Armutlu