BİR YILDIZ KAYDI…

Karanlık gecede bir yıldız kaydı.
Bir dilek tutmadım bu sefer, dua ettim.
Yıllar önce, bir kasım soğuğunda kayıp
Sonsuzluğa giden bir Yıldız’a.
Teyzemi andım.

Hayatta kendime örnek aldığım ilk insandı,
Anne yarımdı.
Bütün çocuk hevesini bende aldığı için mi
Çocuğunu büyütmeden gitmişti?
Gitmesi gerekiyordu, nedensizce.
Gitti, içimde doldurulması imkânsız bir boşluk.
Ben o boşluğa hatırasını sığdırmaya çalıştım.
Beraber geçirdiğimiz günleri.
Ama kokusunu unutmuşum.

Eskiden annemin yerine koyardım onu.
Kim bilir bu annemi ne çok kırardı.
Gitti, bana annemi bıraktı.
Bir de tuttuğum takımı.
‘O artık göklerde bir melek’ dediler
Boşu boşuna.
O burada da bir melekti.
Gitmesine gerek yoktu.

Ne yapıyordur şimdi orada bir başına?
Üşütmüyor mudur uzayın dipsiz karanlığı?
Özlemiyor mudur bizi,
Kızını?
Kayan her yıldızda yüzünü ve yarım kalan ümitlerini görüp
Dua ediyorum orada gerçekleştirsin diye,
Bana dert kalan ukdelerini.

Tarifi imkânsız insanlar vardır ya hayatımızda,
İşte onlardan biri idi.
Ne ben anlatabilirim size onu,
Ne siz anlayabilirsiniz benim kadar.
Çok şanslıydım, onu tanıdım.
Özlüyorum onu ve
Son on iki yıldır, başımı kaldırıp sesleniyorum yıldızlara,
Yıl-dız tey-ze, diye....

Ağustos 2004