2
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
484
Okunma
şiir
kışın gün dönümünde
annemin pirinç yıkayan ellerini
yorgun düşmüş ayak bileklerini hatırlamaktır
ağlayarak uyanmaktır
uykunun en derin yerinde
yıkılmış kalbini kaldırmak için
bir sütunu inşa etmektir
tek başına
şafak vakti
buz gibi bir havada
sağlam bir temel taşı
titrerken mezarında
tüm varlığınla ısıtmaktır
pencerenin çıplak köşesini
kokuşmuş suları
pişmanlık duymadan
boşaltmaktır ortalık yere
kirli sokakların
akça pakça evlerinden
küçük çocukların
iri gözlerinden
zamansız dökülen yaprakları
toplamaktır
-ellerin titreyerek
hulyaperest
(altımayısikibinonaltı)
5.0
100% (6)
Cevap Yaz