zamanla alışıyor insan
doğanada ,
solanada alışıyor..
gidenede ,
kalanada alışıyor..
övenede ,
sövenede alışıyor ..
soyanada,
.............. alışıyor..

korkularına
cevapsız sorgularına
yargıısız infazlarına
nefsine alışıyor,
yaşadıkça savrulmalara
savruldukça daldan dala konmalara alışıyor ..
en çokda
cahilliğe alışıyor
cahil doğarmış ya insanoğlu
iki damla süt için saatlerce ağlar. ağlamaya alışır.
ergenlik malum uçarı tavırlar ilgi görme çabası ,
ergenlik cahilliğine alışır.
gençlik keza öyle.. akıl yoktur başta
herşeyi bilirim edaları
iki damla hormonun züppeliğine teslim ,
sağda solda dolanıp durmaya alışır..
lakin
bir kendisine alışamaz hayatta
bir lodosa bırakır kendini bir poyraza
garipser kendini keşkelere daldığında
geçip giden hayatın ardından
akıllandım dediğinde
farkederki yaşlanmıştır.. ölüme yorar aklı..gülüp geçmeye alışır..
artık
ne köy olur ne kasaba
tebessümle biten kuş uçmaz kervan geçmez düşünceler,
herşeyi unutmaya alışır..
gidenide unutur ,
kalanıda..
övenide unutur ,
sövenide..
boşvermeye alışır..

zamanla alışıyor insan...