Senin kadar güzel olmaz her bela,
Sevdalara sürükleyen sel oldun.
Gördüğümde tomurcuktun evvela,
En sonunda demet, demet gül oldun.

Saçlarını dalga, dalga tarardın,
Gözlerinle sanki bir şey arardın,
Şu gönlümü hülyalara salardın,
Şimdi beni tanımayan el oldun,

Her seherde yollarımı beklerdin,
Derdim azdı! Biraz da sen eklerdin,
Zor taşınan sevdaları yüklerdin,
Şimdi ise; zehirli bir bal oldun.

En sonunda aşka mahkûm eyledin,
Sır tutmadın, el âleme söyledin,
Anladım ki; biraz gönül eğledin,
Benim için kuruyan bir dal oldun.

Kimse yokken ben çekmiştim nazını,
Herkes gördü, ben görmedim yazını,
Dağlar bile kesemedi hızını,
Benim için soğuk esen yel oldun.

Geldi geçti yaz mevsimi, sarardım,
Kaybettiğim gençliğimi arardım,
Yağan kara, esen yele sorardım,
Yandı resmin, benim gibi kül oldun.


Sabri Koca

.............. tebriklerimle ..............

Şu gönlümde kocaman bir dağ idin
Salkım salkım üzüm idin bağ idin
Yüreğimde sökülmeyen mığ idin
Yokluğunda mezarıma sal oldun. .................... Kardelen-1