Bazen körpe fidan, bazen kuru dal,
Savrulup gidiyor yelin önünde.
Kiminin gönlünde makam ile mal,
Eğrilip gidiyor kulun önünde.

İnsanda bitmiyor dünyaya meyil,
Beller kamburlaşmış; eğil, ha eğil,
Bu dünya kimseye yaren de değil,
Kavrulup gidiyor külün önünde.

Derde duçar olan, çare peşinde,
Kimse kurtulamaz çarkın dişinde,
Kimi ellisinde, kimi beşinde,
Devrilip gidiyor selin önünde.

Bazısı aç gezer, sanırsın ki, tok,
Kiminin rızkı az, kiminin de çok,
Öyle sözler var ki telafisi yok,
Sivrilip gidiyor dilin önünde.

Nefis önde koşar, ardında beden,
Tuzağa düşürür, bilip bilmeden,
Toparlan ey gafil, ecel gelmeden,
Ayrılıp gidiyor, yolun önünde.

Ecelin önünde var mı ki mani?
Kalıcı değilsin, unutma fani,
Nefisler doymuyor, olmuyor kâni,
Evrilip gidiyor malın önünde.



Sabri Koca