Yine matem düştü, var bana hüzün
Acıyla kalbime, saplanır sözün
İstemem bakmasın, yüzüme yüzün
Yüzüme bakacak, yüz mü bıraktın...

Giderken hançeri, sapladın cana
Hem gözden hem kalpten, doyurdun kana
Haince her şeyi, söyledin bana
Dahada diyecek, söz mü bıraktın...

Şu masum yüzüme, kin ile baktın
Nefret gölü olup, içime aktın
Ne varsa doldurdun, yüreği yaktın
Gönlüme dökecek, köz mü bıraktın...

Rezilce önüme büktürdün başı
Sayende doldurdum, bağrıma taşı
Ağlaya ağlaya, kurudu yaşı
Kanları akacak, göz mü bıraktın...

Gönlüme ateşin, koru doluyor
İklim ayaz olup, beni buluyor
Her lokma ağzımda, zehir oluyor
Hazınlar dizecek, güz mü bıraktın...

Kalbi parça parça, böldürüp gittin
Yüzüme elleri, güldürüp gittin
Yürekte sevgimi, öldürüp gittin
Bir daha sevecek, öz mü bıraktın...

Duysam inanmazdım, görsemde düşte
Acı bir hatıra, sahte gülüşte
Kapılar kapandı, peşinden işte
Geriye dönecek, iz mi bıraktın...

Sanma ki kalbimi, derin oymadın
Her türlü acıyı, verdin doymadın
Kırdın bacağımı, derman koymadın
Peşinden gelecek, diz mi bıraktın...

Eli " O " na açtım, göz " O " na bakar
Sürecek bu hesap, mahşere kadar
Bu büyük utancı, ettin aşikar
Sır gibi kalacak, giz mi bıraktın...

"Sen bir zalim yolcu, ben garip hancı"
Haince gidişin, bir derin sancı
Artık düşman gibi, iki yabancı
Bizde biz olacak, biz mi bıraktın...

Erhan DOĞANAY