Dostu arıyoruz sahi, göreniniz varm ı
Pişmanlık istemeyiz gül nerden geçer
Sırta uzanan elde yüz tebessüm eder
Kervanı bulan var mı ki, bir konar. göçer

Şükürle kazanmıştır o insanlığını
Vefadır gönülde elbet önde tuttuğu
Sakin gölün kıyısında açmış otağı
Giderse bu göç söyleyin. nereye gider.

Bir orman gibi sessiz ve ahenklice
Uzanır eller kardeşçe tüm sevgilere
Kini gömmüştür toprağa ta yıllar önce
Adı saklı bu beldeyi bir bilen var mı.

Siler akan yaşı gözden, sözü ki özden
Ortaktır matemine de gülemez içten
İnancı sarsılmaz asla, o ki yürekten
Emanete sahip kulu siz gördünüz mü.

Sesi de mülayim onun, duruşu asil
Hırsına yenik düşmemiş, olmamış rezil
Etrafına saçtığıysa gül ve karanfil
Lalezarı ,leylakları siz bildiniz mi.

Sazı çalar ince ince işler gönüle
Notaları bile onun başkadır bence
Buralardan değil sanki, o bir göçebe
Ne zaman yolu düşecek, siz sordunuz mu.

Değdiği yerde kalır iz, gider çirkinlik
Muhabbeti gül açtırır, bu ne güzellik
Güneş batsa bile ışır, onda karanlık
İrem bağı derler imiş, siz duydunuz mu.

Önceye beni koymayan, siz diyeniymiş
Başkasının mutluluğu önceliğiymiş
Aslını sormayın nere, bizden biriymiş
Arif olan meçhul kulu tanıdınız mı.

Her doğan günde hasretle bekleriz onu
O da bir kul bizim gibi ve asil soylu
Ne önemi var adının ve kökeninin
Sonunu getirir belki bu bezginliğin.

Aranan elbet bulunur, hayırsa özü
Yeter ki açık olsun sinede şu kalbin gözü
Erişilir güzelliğe ve saadete
Özünde değil mi bunlar, insan denende.

Oğuzhan KÜLTE