Uzunmuş eli, kolu e maşallah bu kula
Etrafındakiler de vermişler iplerini, iki pula
Yemişler, içmişler, talan etmişler bu haramiler
Abad olmak düşleri, hisleriyse gayri muteber.

Yürekleri kararmış,yok yeri onlarda beyazın
İnsanları sermaye sanır, esiridir malın,paranın
Her yolu hak görür kazanç için dönmüştür gözü
Onlara sorarsan, yoktur kendinden açıkgözü.

Toplumda itibarı edindikleri güç sermayedir
Baş köşeye oturmak için onlara bu yeterdir
Alın ellerinden para eden ne varsa,
Geriye insan da kalmaz korkarım,viranedir manzara.

Kişilik gelişimi eksiklerin yükselmesi ne kötü
Toplumda infial yaratır bu cahillik, getirir ölümü
Kin ve nefretin kökeni tam da buradadır
Karakter eğitimi eksikse, insan da hamdır.

İnsanların kaderlerini belirleyecek el temsildir
Bilmelidir ki bunun yolu hakkaniyetle tecellidir
Kalırsa ahı garibin, hesabı çok çetindir
Zalime lütuf gösterenlerin yeri de cehennemdir.

Hak denilen zorbalıkla elde edilmez, o rızadır
Hile ve riya ile sahip olunanlar kati haramdır
Çocuklukta yeşermemişse bu ahlak çok yazık
Bu edebi veremeyenlerin sonu da bedbahtlık.

Zorbalar da daha küçük yaşlarda yetişir
Kişilere edep sınırları çocuklukta verilir
Değerlerden yoksun yetişmişse kişiler
İnanın, büyüdükçe etrafını da zehirler.

Kimse birilerini cinlikle kandırdım sanmasın
Başını koyduğunda yastığa,vicdanına danışsın
Her birimiz düzeltmedikçe kendini ahlakça
Yer yüzünde bitmeyecektir kavgalar da asla.
Oğuzhan KÜLTE