5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1141
Okunma
Düşürdüm yüzümden sırça gülüşlerimi
Yalnızlığın mermerinde dağıldı
Tuz buz oldu tüm iyimser hallerim.
-İçinde su var mı? deyip
Aşkın dipsiz kuyusuna
Taş diye attığın benim kalbimdi.
Eğildikçe o kuyuya daha da kararıyor
Baktım çıkacağı yok
Orda bıraktım.
Şimdi bir kum tanesiyim çöle küs duruyorum
Bastığın toprak olmayı
Nasıl da özlüyorum.
Çoktan dökülmüşlerdir yalancı bir baharda
Yüzünün bahçesinden
O badem çiçekleri.
Barış Çelimli
Cevap Yaz