Linç edilen umutların içsel yansıması
Üzerimize yapışan şiirler

Bir ben var
Seninle sensiz, seninle sessiz bir ben

Offf dedirtti


Tebrikler çokça

Bismillah!
....
Kalemin şiirlerini okuyunca, 
gözler bir açılıyor bir kapanıyor sanki.

Yumuşacık, hafiften bir hayal aleminin kucağına kendinizi bırakıyor, o nereye sürürkülerse oraya sürükleniyorsunuz.

Yani sürükleyici, yani kendinizi bizzat o maceranın içinde buluyor, yaşıyorsunuz.

Herhangi bir rahatsızlık vermeden,

her an uykuya dalacakmış gibi bir tatlılığa yelken açıyorsunuz.

Nesnelere üflenen ruh ya da his her neyse şiiri, düşünce âlemini çepeçevre kuşatan bir çember haline getiriyor.

İmgeleri doruğa çıkaran şeyin ne olduğunu düşünüyor insan.
/
Belki ılık ılık esen bir rüzgâr

Belki sevecen bir çocuğun yüzünde açan çiçekler

Belki de minik bir kuşun insan içinde uyandırdığı merhamet, sevgi pıtırcıkları.
/
Kim bilir..

Kimbilir hangi kurgu ya da hangi gerçeğin çıplağından gelerek düşünceleri bu denli yoğun kılıyordu.Biz bilemeyiz elbette.

Tamamen şairin kendi içindeki, kendi zevkine göre hayal ettiği mekânın ferahlik veren havasıdır.

Evet..

Hep çocuk olmak, 

hiç büyümemek istiyoruz.Onlar gibi saf onlar gibi tek bir renkle bakmak istiyoruz dünyaya. Dünyanın o kendine has türlü türlü renkleri içinde boğulmak istemiyoruz.

Bizim tek bir rengimiz var diyor çocuk.

O da mavi.

Gökyüzünden habersiz uçurtma uçurup pişman olmak istemiyoruz üsdat Necip Fazıl gibi.

Şiirdaşın dediği gibi;
herkes bir kuş kondursun avucuna..
Soluğunun ucuna eğiliversin ..

El versin özgürlüğe..
Hayat çok kısa, uçuversin gayri kuşlar.

...
Tebessümle , dostlukla
Şiirle.





-Ramazan Boran tarafından 3/29/2021 6:13:01 PM zamanında düzenlenmiştir.