Eğer
.

.

.

.

eğer bir gün aşk ansızın çıkıverdiyse karşına
beklenmedik bir fırtına gibi
almışsa içine çekip
yüreğinin en yaralanmış çöllerini senden
kalakalırsın işte öylece
esiri olmuşsundur çoktan
belki bir seraptır belki de en büyük gerçeğindir ama
senin gerçeğin olur işte o aşk…

her şeyi unutturandır artık çoktan
bir başka dünyadır o
karanlık dünyanı alt üst eden
yalnızca aşk vardır dünyanda
sen mi?
sen yoksundur bir anlamda
başka bir sen vardır şimdi
silinmiştir bütün acılar geçmişin defterlerinden
yeniden doğmak gibi
yeniden başlamak istersin her şeye
zaten, öylesine yalnız ve çaresiz bırakılmışsındır ki
hiç kimsesizliğin
ve yalnızlığından başka
hiç kimsen de kalmamıştır dünyanda
en büyük gerçeğin olmuştur çoktan beridir
o acımasızca yalnız bırakılmışlığın
kimsesizliğin
yalnızca aşk vardır yanında
her şeyinle bütün acı gerçeklerini kabullenen
ve yine de sevgiyle saran seni
aşk…

bir gün,
seni o acımasız yalnızlıkların
ve kimsesizliklerin
yıkılmış şehirlerin karanlık sokaklarına iteleyen acımasızlar
çıkarlar sahneye
bitmeyen nefretleri
ve bin türlü yalanlarıyla
zaten yıktıkları dünyanı bir kez daha yıkarlar


bütün günahın,
bir zamanlar o yalan yüzlerine inanmak
ve birlikte bir yola çıkmaktır
bin bir ümit ile
oysa,
en zor günlerinde sırtından hançerlenmişsindir
ve yapayalnız bırakılmışsındır koca dünyada
vefasızlıklarını yazsan roman olur aslında da
neyse boşver şimdi bunları

yine yalnız bırakılmışsındır
ve
o güzelim aşk da katledilmiştir
birkaç çapsız,
vefasız,
ahlak düşkünü,
yine yıkmıştır dünyanı…

yaşanan her acıdan aldığın dersler vardır
yine de
sen, eski sen değilsindir artık
o köprülerin altından çok çok sular akmış
çok çok acı deneyimler yaşanmıştır
silmişsindir pek çok şeyi
yazgı
mukadderat
kader
her ne dersen de artık
senin yolunda yalnızca çıkarsız yalansız
insanca sevgiler kalmıştır bu gün


geçmişin vefasızlıkları
ve acımasızca hançerleyen ellerini kırmışsındır
bütün yaşadıklarınla
yalnızlık güzeldir aslında
silmişsindir bütün vefasızları hayat defterinden
evet yalnızsındır bu gün
ama,
yine de mutlu…
yalnızlık en büyük dosttur
en vefalı arkadaştır insana
bunu anlamışsındır
çok çok geç olsa da …

aşk…
aşk’a gelirsek,
o hiç değişmeden
yüreğinin en yaralı kuytularında yaşayacak
seninle birlikte
çünkü
en vefalısı aşk idi ömrünce
bu gerçek de hiç değişmeyecek
bir ömür boyunca
aynı güzellikte yaşayacak yüreğinde
son nefesine kadar…
dahası ;
sonsuza kadar yaşayacak
aşk ...

.

.

.

.

Mert Yiğitcan
27 mart 2021 / İstanbul