Yağmur kuşlarının göğü tırmıklayan şöleninde,
Kadırgalar teğet geçiyor dalgaları
Mor kızıl bir kehanet basıyor tetiğe
Kaçıyor bütün kediler, kaçıyor nüfus müdürü zabıta tarafına
Namlular kesişiyor üç ev arasında
Harp çınarına yakın, belki yüz metre aziz çeşmeye
Top mermisi patlıyor, kadınlar gök gürlüyor sanıyor önce
Korkudan kanıyor rahimleri, kanıyor kaçarken ayakları
Güneş batarken köpürüyor gölgeler
Şair tek kelimeyle öldürürken en güzel şiirini,
Hürlüğün ibadetine secde ediyor bütün dinler
Keten çadır ve tüylü bulutlar,
Şehvetle sığınıyor kuşatma altındaki kentlere
Urganlar salınıyor yerden göğe
Ve balmumundan insanlara bakarak
Balmumundan insanlara urganlar sarılıyor
Bu arada, kâğıt helvalarını yiyerek yaşamı öğreniyor hayta liseliler
Bir iniltiyle kükrüyor denizler özgürlüğe
Homurdanıyor kulpsuz kapılarda akşamcılar
Asmara’da garip bir haber yayılıyor
Tanrı Ra’nın güneşe diz çöküşünü sergiliyor ressamlar
Çiriş ve arapsaçı etraf, güneşli sıcak
Misliyle ayrık otu ve ışkın toprak
Baharın isteksiz misafiri, giderken beyaz karlı izler bırakan kış
Doruklarda ateşli çiçekler açacak yavaş yavaş
Nana dönüşecek un, her sabah ve her akşam
Kibir ustaları çırakları azarlayacak elbet yine,
Siğil ve damar tepsisi içinde,
Damağın istencinde umut, umuttan güzellik doğacak bize
Tellaklar tellaklar, tel örgülerde çığlık çığlık sevinç naraları
atacak o gün
Erzak atıkları karışacak toprağa, suya ve çamura
Yağmurun delirttiği kızlar şiir okuyacak ırmaklar boyunca
Unuttuklarımız geri dönecek, dönecek elbet çerçi
Deri gemlerini dişleyerek dönecek mutlaka kısraklar
Dönecek mutlaka atlar

Haydar Şahinbay (ŞUBAT 2020 TÜRK DİLİ 105-106)