yağmur, gölge siyah akıntıdır
gözler görmeyince, bıçak gibi keser ışıklar parmak uçlarımızdan uzayan benlerimizi
her bakışında bir garip olur insan, tuhaf bir ürperti, gölge insana çok anlatır
baş başa kalınca
yağmur çağlar bulutlardan, keser mavi, noktaları her tarafa saçılan
oysa bir olup sevgililer dalarlar sandıkları yıldızlara
eninde sonunda sabaha karşın kaybolmuş bir noktadırlar.

kavanozlar açılır , birinin eli kayar bir yerde
yerler hemen müzik yapar,
mermerler parlaktır hem de yansıtır bakışları berrak ise,
severiz yansımaları, bu yüzden bunca katılan temizlik malzemesi ömre
sevilen yansımalar unutturur insana, akıntıyı yaşamayı
kendinden uzak bir ben yaratır köşede
ardından birine aşık olursun, aslında sana aşık olurum ben
yani aslında demek istediğim herkesin bana aşık olmasıdır
ve yine kalır çekersin yansımaları,
sohbete düşersin karanlıkla, peşinde bir gaz lambası
kovalıyor ışığıyla, yakaladı ha yakalayacak
aman ört perdelerini hüzünle,
düşmesin sevinç gözlerine, kaç köşelerden
bir düz yola ulaş
çekil dingin sahillerine, dalgaların vursun her saniye
martılar aynı saate uyansın, ve gökyüzü mavi olsun yine
güneş sabah gelip akşam batsın,
bir yara iliştir gözlerinin içine

dünyaları kurarsın, ve yıkarsın gözlerinle
içine düştüğün zaman aman içine düştüğün işte o an
hapsolursun geçmişin izlerine
renkleri atarsın ceplerinden,
pamuk sessizliğinde bir rüya bulursun
ve ağlar gözlerin anlayamazsın
çünkü ancak gözlerini durduramazsın

sonunda bir anı gibi soluk kaldığın vakit,
içini kıpırdatacak tek hadise kalmaz
arta kalanından, bütün benlerin geçer önünden
hiçbirini silip atamazsın
sevemezsin hiçbirinide
aldatmışlığın verdiği bin bir türlü hüzünle
acıyla ve hak ederek
son defa gölgenin gözlerine bakarsın

gölgen uzanır parmak uçlarından,
bir siyah akıntı bırakır gözlerine
artık kalbini tutamaz ,
durduramazsın.

-08-