Bir gün benden uzağa gidip dönmeyeceksin,
Gözler gördü bir kere, gönül nasıl vazgeçsin?
Fırtınasın kalbimde, asla dinmeyeceksin,
Gözler gördü bir kere, gönül nasıl vazgeçsin?

Dudağımda alevsin, gözlerimden akan yaş,
Çağlayan nehirlerde sürüklenir kum ve taş,
Nura batmış yanağa, nasıl uymuş gözle kaş,
Gözler gördü bir kere, gönül nasıl vazgeçsin?

Herkes kapı önüne bembeyaz güller eksin,
Eller ne derse desin; benim gözümde teksin,
Geçen günün kahrını benim kalbim mi çeksin?
Gözler gördü bir kere, gönül nasıl vazgeçsin?

Eğer solacak olsan; mutlak ben de solarım,
Aklımı kaybederim, deryalara dalarım,
Belki çöllere düşer; saçım, başım yolarım,
Gözler gördü bir kere, gönül nasıl vazgeçsin?

Seni yanlış anlayıp, bir bakışa kanmışım,
Yıllar geçip gitse de; bu ateşle yanmışım,
Her yaranın üzeri kabuk bağlar sanmışım,
Gözler gördü bir kere, gönül nasıl vazgeçsin?

Ayrılığın yükünü içine sindirecek,
Uçan gönül kuşunu kim dağa indirecek?
Bir teselli var mı ki sızımı dindirecek?
Gözler gördü bir kere, gönül nasıl vazgeçsin?

Atılan tek ok ile ikimizde vurulduk,
Nehir gibi akarken, birdenbire durulduk,
Artık anlaşıldı ki; ikimizde yorulduk,
Gözler gördü bir kere, gönül nasıl vazgeçsin?
Sazendeler toplansın, dertli bir fasıl geçsin.


Sabri Koca


tebriklerimle.......

Vazgeçmeyen gönülden şiir su gibi akmış
Yüreğini birazcık; için için de yakmış
Aşkını hece hece, satırlarına dökmüş
Gözler gördü bir kere gönül nasıl vazgeçsin. ............ Kardelen-1