Irmaklar bağlasam, yanan içime
İçimdeki ateş, söner mi bilmem
Rezilce bir yaşam, gider gücüme
Kaderim tersine, döner mi bilmem...

Dertler deste deste, üstüme gelir
Yüreğim nişangah, hedefi bilir
Her biri bir darbe, sinemi delir
Kader bağlarını, çözer mi bilmem...

Sitemim olsa da, yoktur isyanım
Ah dedikçe akar, yaramdan kanım
Ölüm oku değdi, çıkar mı canım
Yoksa yaralayıp, geçer mi bilmem...

Kalpte yaşıdığım, yürek gurbeti
Vuslatı ararken, buldum uzleti
Elimle sunduğum, ecel şerbeti
Dudak yudum yudum, içer mi bilmem...

Ne ümit ne heves, kalmadı bende
Beden can çekişir, şu arsız tende
Acılar arkada, çileler önde
Gönül masivâyı, seçer mi bilmem...

Göründü kuyunun, karanlık dibi
Dilim işkencenin, yazan katibi
Ellerim ateşte, kızmış mil gibi
Kalbime dağlama, çeker mi bilmem...

Teselli girdabı, bulaştı kana
Hayat yolcu oldu, sığmıyor hana
Günahlar bir yana, sevap bir yana
Mizan terazisi, ölçer mi bilmem...

Kavuşma hasreti, özlemdir ömre
Boyun kıldan ince, o ulvi emre
Mevsimsiz zamana, dördüncü cemre
Gönül iklimine, düşer mi bilmem...

Mazi acı dolu, istikbâl acı
Arkamda bulunmaz, hayır duacı
Kokuşmuş bedene, yorgun mezarcı
Derince bir lahit, eşer mi bilmem...

Ömür yaşamadım, olmadım diri
Yolun sonundayım, dönülmez geri
Hayır sever gani, gönüllü biri
Bana da bir kefen, biçer mi bilmem...

Erhan DOĞANAY