Hüzün efkâr oldu, doldu içime
Acıyı acıdan, seçtim bu gece.
Kaderim zehrini, verdi elime
Hepsini bir anda, içtim bu gece.

Çöktükçe karanlık, göze yaş doldu
Hayaller tükendi, ümitler soldu
Yürek kor ateşin, harmanı oldu
Harlanıp kendimden, geçtim bu gece.

Dumansız ateşte, öyle bir yandım
Kavrulan ciğere, dilimi bandım
Vuslat gördü gönül ,ben öldüm sandım
Kendime kefenler, biçtim bu gece.

Eyüp gibi şükür, ettim derdime
Hayran hayran baktım, ben İbrahime
Elimle bıçağı, sürdüm enseme
İsmaile gelen, koçtum bu gece.

Hissettim gözümde, sıcak bir yaşlık
Erkeklik gururu, kalktı bir anlık
Kimsede görmedi, her yer karanlık
Gözümden yaşları, saçtım bu gece.

Yaş aktıkça yürek, daha çok yandı
Dilde sessiz figan, arşa dayandı
Arş titredi gönül, birden uyandı
Sırrı Yaradana, açtım bu gece.

Yaratan katında, halis dilekler
Ve gökler açıldı, geldi melekler
Gidelim dediler,O seni bekler
Yedi kat semaya, uçtum bu gece.

Semada huriler, biraz dinleyip
Kalktılar bizimle, sende gel deyip
Yüzüm yok gelmeye, diye söyleyip
Huzur kapısından, kaçtım bu gece.

Geri dönüp yaktım, gönül çölümü
Kan ile doldurdum, yürek gölümü
Bir kez daha tattım gerçek ölümü
Ruhlar alemine, göçtüm bu gece.

Erhan DOĞANAY