Bilmiyorum ,,,
en zoru neydi
bilmiyorum ki..
Evlat olabilmekti,
Anne olabilmekti,
Eş olabilmekti ,

yüklemeli dünyada
ne kadar yürek varsa hepsini yüklenmekti
en zoru sevgiyi bölebilmekti....

"Kadın" bin parçaya bölünmüş ey güzel varlık .

Bebekliğinde iyiki kiz olmuş
çok tatlı ,
kızlar bir başka oluyor

diyenler susmayın !
evet evet evet..
.
.Okulda çok zeki kesin doktor olur benim kızım,
Benim kızım Mühendis olacak diyenler eller havaya

lutfen,,,

Adamın biri gelir, sever

yada sevdiğini zanneder

ya sevilmemistir
yada yada yada....
.çalar bizim kızın gönlünü

O zeki çalışkan hayallerimizin
prensesini
biri gelip alır...
bizden,,,
seviyorsa harbiden
alsin be!


yuva kurdu bizim kız
Doktor oldu
hem de Anne oldu
birde becerikli hamarat .

ama bizim kızın
gözleri parlamıyor artık

Eskiden o boncuk kara gözlerinden eser kalmadı

"Kan damlıyor gözlerinden "

neydi? acaba bu kadının akan gözyaşları

Umutsuzlukmu,

yoksa ben yaptım ben çekerim

suçluluk duygusumu
ellerine bulaşan o kan lekesi neydi

"Canı yanmıştı;

Yok bu yürek acısı değil ,

bu severek evlenip güvendiği adamin attığı tokadın izleriydi .

Baba ! Anne !

Kadınlar cesur dur erkekler

öfkeli .....
her öfke yi yenecek bir sürü kadınlar var
bu dünyada

öfkesiz yarınlar sevgi dolu günler Dünya Kadınlarının olsun .







Ayşe caniberk
Gümüş kalpler