Yetmiyor bazen heşeyi anlatmaya kelimeler. Ne öznesi oluyor ne yüklemi yaşanılanların... alfabeler faydasız....Boğazında düğümlenip kalıyor işte...
İnsan ömrü de mevsimler gibidir...ama sıralı ama sırasız nasibince yaşayıp gidiyor işte.... bahar gelmez mesela her zaman kıştan sonra... yazın her zaman yürekleri ısıtamadığı gibi üşütmez kışlarda her zaman... varsa yürekte yangınların.. onca yıl geçsede hala taze duran acıların
Bazen kazandıkların da yetmiyor, kaybettiklerini hesaba vurunca.... deli gömleği giydiriyor kendi kendine insan gerçeklerden kaçmak için, süslü perdeler çekiyor şaşaalı evlerinin camlarına ,içerdeki hüznü saklamak için...Göründüğü gibi olmuyor işte hiçbirşey dışarı başka güzel, içerde hüzün..
Varamıyorsun farkına yaşarken... Aslında hayat dediğin hassas bir terazi...sarraf olmak bile yetmiyor , ne kadar ölçüp biçsende... ya fazla geliyor hayaller ya yetmiyor beklentilerine... gerçek başka düşler başka...dostum arkadaşım kardeşim bildiklerinin bile çıkarları başka,
gerçeklerle yüzleşince anlıyorsun ...Düşte gör işte..
Uzun bir yol değil aslında hayat...yanlışlarla, cıkmaz sokakara girmektir ...bazen de bilerek...geri dönmesi , farkına varması zaman alan ama insanı çok şeyden geri koyan...ayakta kalabilmektir hayat işte, dertli başını yaslayacağın bir omuz ararken tek başına kalmaktır kimi zaman , hayatında var olanların seni yok saydığı vefasızlığa şahit olmaktır...
Ana rahminden beşiğe beşikten eşiğe eşikten öteye varamamaktır..Ağartmaktır saçları, Bükmektir beli , bir bastondan medet ummaktır ümidi kesince ayaklardan..
kendine yetememektir işte hayat...tıpkı beşikte sallanmaktan ana kucağında ağlamak gibi .... dört kolluda omuzlar üzerinde taşınmaktır en son...kulağına okunan ezanla başlayıp, sela ile biten zaman aralığıdır hayat...

İlhami Kıymacı (DeLLyYuReK) 06.03.2021