saçlarını mavi esir alırdı
bir şarkı biterdi dudaklarında
rüzgarın ağlamasından anlardım
çocuktum deniz kumlarıyla oynardım
sonbahar akşamlarını anımsardım
her şeyi bırakıp bir seni unutmazdım
denize benzediğini

şehirler denize yaklaşırdı
yaz akşamları yalnızlığıma gülerdi
eğilip şöyle bir yıldızlara baksan
belki beni aklının ucuna not ederdin
çocuktum yakamozları yatağıma alırdım
gene de olmazdı beyazdın
upuzun bir bembeyazdın
hiçbir şeyi bırakmazdım
ışığını kıskandığımı

seni görmek ak deniz kıyısı olurdu
uyumazdım kalbim yorulurdu
çivit derinliğinde boğulurdum
gözlerini önüme serişinin
çil çil gözyaşlarımı anneme saklardım
sana koşardım ömrümün önsözüne
ömür kitabımın önsözü olurdun
son sözü mavi gözlerinin denizi söylerdi
kıyısına vuran dalgalarda ben olmazdım
bir başkası olurdu

Kağan İşçen





(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.