Bir ömür tükettim zaman çarkında,
Şehir çöplüğünde duygularım,
Bakışlarım uçsuz boşluklarda,
Fikirler denizinde dalgalarla,
Demirledim Yaradanın emirlerine
Unutulsam da tortular arasında,
Alemlere geldim kendimi bularak,
Bir kıvılcım dokundu yüreğime,
Çıktım yola umutlarımla,
Kim kaldı geride izimden başka;
Demetledim çiçekleri bir heyecanla,
İncinmesin narin parmakları yârimin
Öğütülmek için gelen dik duran var mı?
Kendini bulmak için kendinden kaçanlarla
Buluşmadım samanyolu altında,
Berrak gök uzanmasın yerin karanlıklarına,
Gökle yerin buluştuğu yerde,
Çoban Yıldızı şavkında naif gönlünü,
Toparlayarak bekliyor yârim nöbette
Ey zaman alamadın benden bir zerre,
Ömrümün eskiyen sayfalarında,
Eskimeyen beni okursun benden sonra!
Yârimin elinde yüreği üşümeden vicdanı,
Kavuştur bizi ömrümün zaman treni,
Acaba saat kaçta diye sormayayım hani,
Gökle yer aşkın girdabında sarhoşken,
Devralmalıyım yârimden nöbeti,
Ey zaman! öğütülmeyen bir tane var çarkında,
Yârimin yüreğini yeşertmek için tüm çırpınmam,
Ne olur o taneyi yârimin yüreğine ekmeme karışma!
Erol KEKEÇ/06.02.2021/15.48