Akşamın kızıl renginde
Gözlerini anlatır hüzün şarkıları.
Ben acıları kalbime gömerek
Ellerimi uzatırım umutla
Yaratan’ıma...

Sapsarıydı Eylüller , baharın dallarında
Mevsimler bir gelip bir gidiyordu.
Kimseler sormuyordu halimi
Karanlık gecelere sığınmıştım üstelik
Bilmem ayrılığımızın kaçıncı rıhtımında.

Zamanı yüreğime sarıyorum bir yerde
Ve büyüyordu özlemlerim.
O körpecik yüreğin
Merhametsiz ellerin zincirine vuruldu.
Gözlerime yağıyor senin yağmurların
Bazen doğan güneş, bazen uçan bir kuş
Umutlandırıyor seninle dolu yüreğimi.
Belki... belki diyorum
Açılır ansızın umut kapıları
Ağlayarak uyuduğum
Gecelerin sabahında.

Akşamın kıpkızıl renginde
Alıp başımı gitmek istiyorum uzaklara.
İçimde sırıl sıklam şarkılarım
Çığlık çığlığa ölüyordu...
Meğer ne zormuş böyle yaşamak
Çıka gel, çıka gel ne olur bir akşam
Sensiz gözyaşlarım tükendi.

Aygün Deniz 6.3.2021