Hazanım soldu, yüreğim yanıyor
Derdim çok büyük, ciğerim kanıyor
Herkes de beni,mutluyum sanıyor
Hançeri vurdum, ciğerine insin
Benim babamı, şimdi kurtlar yesin.

Aynalar yorgun, bakıyor yüzüme
Sel gibi yaşlar, doluyor gözüme
Ben kendim bile, inanmam sözüme
O mağrur başı, yerlere eğsin
Benim babamı, şimdi kurtlar yesin

İhanet ettim, o boynunu büktüm
Ateşler yakıp, yüreğine döktüm
Eceli olup can, evine çöktüm
Ah çeke çeke, daha çok inlesin
Benim babamı, şimdi kurtlar yesin

Girdiğim yolun, dönüşü yok geri
Kader böyleymiş, tükettik günleri
Değmez saçıma, o yorgun elleri
Feryat ederek, yüreği delinsin
Benim babamı, şimdi kurtlar yesin

Gözümden gitmez, koskoca bir mazi
Hazan rüzgarı, çöle attı bizi
Acılar bitmez, dertler dizi dizi
O naif kalbi, çileyle ezilsin
Benim babamı, şimdi kurtlar yesin

Yüzüme değse, aldığı nefesi
Hep kulağımda, sevgi dolu sesi
Bütün kalbiyle, o yavrum demesi
Nasıl pişmanım, bir defa dinlesin
Benim babamı, şimdi kurtlar yesin

Erhan DOĞANAY