ŞEDDELİ TAVİL DESTANI
(Bünyamin ŞAHİN’e)

Elde değil hatırlıyor insan
Evvel idi o zaman
Şimdi ahir
Ege makineden Ankara’ya sıçrayan
Bir deli kan
Kader....O’nu tanımakmış zahir.

Efelerde olurmuş
O’nu görünce anlıyor insan
Sözüm doğru bir söz
İster cevher deyin ister öz
Boy,endam,dik bir baş
Ak alnın altında
İki çakır göz.

Hatırlıyorum gelişini
Kim bilir tesadüftü belki
Ben böyle diyorum.
Akıllıydı Deli Oğlan,tamdı azmi,şevki
Bir görseniz ,bin tevil bin yorum
Daha ilk günden
Şevkini kırdı Şevki.

Hiç unutmuyorum
Hatırlıyorum... gün gibi
Yüzünde hep,
Masum bir çocuk edası vardı
Demezsen susar
Vurmadan vurmazdı
Halde edep,dilde edep
Say ki bir acemi sufi
Gönül süsü güzelliklerdi

Gün görmemiş küfürler
Dili lal
yakası açılmamış sözler
Ağzı kilit
Dedim ya - demezsen susar
Bir şeytan bereketi
Deli börkünü giydiği vakit
Piri Kazım Efendi
Saçlarını parmağına dolar
Bire bin söylerdi

Yüklenmeye görün
Ne tahminim,
Ne de bilmem ne falı
Birden değişirdi Mirim
Yüzü Gökkuşağı moru
Yedi renk kilim
Kaçmaya uçan halı
Tutunduğu hayal
Antik şehirler çocuğu
Her kapıda mülteci bir hal

Dedim ya...
Mani yok yeniden demeye
Geçmiş... O’nun kaçış yurdu
Bilmem ki bunda,
Ne gariplik var?
Bu bir tarifsiz doyum
Çakırcalı Efe ’den soy tutar,
Akçalı’dan referans bulurdu
Fi tarihli tereke’ye
Nasipsiz Kayyum.

Abdulkadir KORKMAZ