1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
681
Okunma
Çileli bir yaşamın tamda ortasında
Yokluğun ve çaresizliğin
Hedef tahtası bir beden
Ne kadar dayansa da
Bir yerde tükeniveriyor
Takatı istemeden
Hayaller umutlar
Yürekte kapanmaz yara
Eğer yaşamak denirse buna
Nefes alıyorum işte
Milyarlarca insanın arasında.
Herkes kaderini yaşamakta
Aynalarsa bana düşman
Yansıtır adeta tükenmişliğimi
Bir mıh gibi Çakar beynime
Anlatır ağlatır beni
Yalnız ve kimsesiz gecelerde
Hiç doğmasa derim güneş
Sabah olmasa zaman dursa
Boşver derim sonra
Aldırma be gönlüm
El salla uçup giden hayallerine
Gülümse o feri gitmiş gözlerinle.
Paşaoğlu
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz