Aklımdan hiç çikmayan
Ama asla benim olmayan yar
Her güneş batımında
Yalnızlığımın gölgesi vurur
Benim gibi yalnız bir rıhtımın
Eskimiş çürümeye yüz yüz tutmuş
Dalgalarla yıpranmış korkuluklarına

Göğsümde bir kıpırtı bir umut
Belki de senin sesinden kalan bir yankı
Karanlıkta bile yönümü buluyorum
Çünkü hayalin bile bana mihmandar

Bir gün dönersin diye değil
Gülümserim diye tutunuyorum hayaline
Her eksik sayfaya bir ihtimal yazıyorum
Karalıyorum siliyorum Umut çiziyorum
Yarım yamalak kalan hikayemiz
Bir başka baharda tamamlanır
Diye umut ederek ve bekleyerek

Ve bir sabah
Güneş doğmazsa da olur artık
Yeter ki içimde seninle uyanan bir ışık olsun
Gölgeler uzun sürse de
Bir adım ileriye senin hatıranla yürürüm

zaman
Bazen yüreğimde bir yara gibi sızlar
Ama her sızıda seni yeniden bulurum
Bir gülüşünün yankısı yeter bana
Bin sessizliğe direnmeye

Ve bil ki
Her eksik cümle
Seninle tamamlanmayı bekliyor hâlâ
Umut
Belki de senin adını unutmamakta gizli
Ve ben adını cihana haykırıyorum....

Paşaoğlu
05 Eylül 2025